Menu

រឿង៖ កូនក្រមុំទីក្រុងអាថែន

ពួកគេខ្លះលើកថាសទឹកឃ្មុំ ធញ្ញជាតិលីងជាច្រើនប្រភេទក្រអូបឈ្ងុយ មានទាំងផ្លែឈើចិត នំដុត និងគ្រឿងសួយសារអលង្ការស្បៃសូត្រជាច្រើនមកឱ្យខ្ញុំ។ បុរសចម្លែកដែលខ្ញុំមិនដែលស្គាល់បានសារសព្ទឡើងថា៖ «សម្លាញ់ចិត្តរបស់បង! ជំនូនទាំងអស់នេះ គឺដើម្បីតែនាងម្នាក់!» ជននេះហៅខ្ញុំផ្អែមល្ហែម ប៉ុន្តែចិត្តខ្ញុំនៅតែគាំងភ័យ។ ខ្ញុំចង់ប្រាប់គេដែរថា មានឃាតករ តែមិនដឹងផងថាគេនេះជាមេហ៊ូមែនឬមិនមែន ខ្ញុំអាក់ខានវិញ។
ធ្មប់ដ៏កំណាចនេះ ចង់តែយកជីវិតខ្ញុំ មិនមែនចង់រៀបការទេ។ ឆាំង! គេត្រូវថយក្រោយដល់ជ្រុះដាវ។ មើលទៅដូចជារាងកាយខ្ញុំមានអ្វីមួយមកបាំងការពារយ៉ាងប្តូរផ្តាច់។ ធម៌នេះនិងបន្តោងនេះ! ខ្ញុំឆ្លើយប្រាប់ខ្លួនឯងយ៉ាងរឹងមាំ! គ្មានអ្នកណាអាចធ្វើអី្វខ្ញុំបានទាំងអស់ ហេតុអី?
យប់មួយ លោកតាខ្ញុំធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់ ។ គាត់ទើបតែមានវ័យ៦៦ឆ្នាំ ពុំមែនជរាពេកឡើយ។ តែជំងឺនេះឆក់យករហ័សពេក ក្នុងឱកាសចុងក្រោយ គាត់បានហៅខ្ញុំមកផ្តាំថា កាលណាបើឪពុកខ្ញុំធ្លាក់ឈឺតាមរបៀបគាត់ ចូរខ្ញុំធ្វើដំណើរទៅតាមរកបុរសម្នាក់ឈ្មោះ មេហ៊ូដែលជាកូនចៅនៃត្រកូលធ្មប់វ៉ានុវ៉ាន។ ខ្ញុំត្រូវរៀបការជាមួយបុរសនោះដើម្បីកុំឱ្យបណ្តាសាចាស់បន្តរាតត្បាត។
បន្ថែមទៀត

Related Posts

យល់យ៉ាងណាដែរចំពោះសាច់រឿងខាងលើ

Email របស់អ្នកមិនត្រូវបានបង្ហាញជាសារធារណៈទេ*

Meysansotheary © 2025.