សកម្មភាពបង្កើតរូបភាពស្រពេចស្រពិល ឬបណ្តាលចិត្តអ្នកអានឱ្យសង្ស័យ គឺជាអក្សរសាស្ត្រដែលប្រើមកពិពណ៌នាផ្នែកសំខាន់ៗនៃខ្សែរឿងគ្រប់ប្រភេទ មិនថាពីប្រលោមលោកទៅស្គ្រីបទូរទស្សន៍ ឬកុនខ្នាតធំ ចំណែកបំណងធំមួយក្នុងនេះ គឺទាញអារម្មណ៍ទស្សនិកជនឱ្យស្លុងចូលរួមជាមួយចលនារឿង។
ស្វែងយល់ពីរបៀបដែលអ្នកនិពន្ធអាចបង្កើតឡើងនូវសកម្មភាពតួអង្គដ៏ទាក់ទាញឱ្យអ្នកអានចង់ចូលទៅដោះស្រាយបញ្ហាសប្បាយឬខឹងសម្បាជាមួយ៖
ដំបូងយើងត្រូវដឹងពីនិយមន័យថា អ្វីទៅជា«ការទាញអារម្មណ៍» នៅក្នុងអក្សរសិល្ប៍។
និយមន័យជាមូលដ្ឋានគឺ អ្វីក៏ដោយនៅក្នុងផ្ទៃរឿងរបស់យើងដែលអាចបង្កើតអារម្មណ៍រំភើបបំផុតបាន។ ពេលអ្នកនិពន្ធកំពុងប្រើរចនាសម្ព័ន្ធគ្រោងធាតុធំទាំងប្រាំ ដូចជា រចនាសម្ព័ន្ធរឿង គ្រោងសកម្មភាព ចំណុចប្រទាក់ ទំនាស់ និងហេតុផល ការទាញអារម្មណ៍ត្រូវគិតជាអាទិភាព ទុកជាធាតុធំមួយទៀតនៅសិល្បវិធីនៃការនិទាន។
ក្នុងន័យនេះ សិល្បៈទាក់ទាញអារម្មណ៍ អាចចាប់ផ្តើមដោយឧប្បត្តិហេតុញុះញង់បង្កើតការចង់ដឹងចង់ឮថែមជានិច្ច ចង់ចូលរួមព្យាករណ៍ពីសំណាក់អ្នកអាន ចង់ជួយតួអង្គដោះស្រាយ និងបង្កើនការប៉ះទង្គិចជាប្រស្នាធំឡើងៗ រំភើបខ្លះ ខកចិត្តខ្លះ និងធូរស្រាលខ្លះ តឹងតែងខ្លះ។
ចំណុចកំពូលនៃរឿងដែលកំណត់ថាចុងបញ្ចប់នៃការទាញអារម្មណ៍នៃផ្ទៃរឿងទាំងមូលគប្បីតែធំនិងខ្លាំង ថ្មីប្លែកជាងចំណុចទាញអារម្មណ៍មុនៗខ្លះគេហៅថា«ឆាកធំ»។
មុខងារនៃសំណេរទាញអារម្មណ៍
វិធីសាស្ត្រនៃការបង្កើតភាពតានតឹងឬស្ទាក់ស្ទើរ នឹងអនុញ្ញាតឱ្យទស្សនិកជនស្គាល់តួអង្គសំខាន់ៗកាន់តែច្បាស់បន្តិចម្តងៗឡើង យើងនឹងឃើញតួអង្គយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តយ៉ាងពិបាក មានកំហុសដែលធ្វើទស្សនិកជនទើសចិត្ត ឬធ្វើបានល្អហួសញ៉ាំងឱ្យទស្សនិកជនមានមោទនភាព។ ការណ៍នេះនឹងជួយអ្នកអានឱ្យស្លុង ចង់តែចូលទៅប្រទាក់ដោះស្រាយជាមួយនឹងតួអង្គ ឬទុកខ្លួនឯងថា ជាតួអង្គម្នាក់នោះ។
ប្រវត្តិនៃសិល្បៈទាញអារម្មណ៍ក្នុងនិទានកថា របស់ខ្ញុំ
នៅឆ្នាំ២០១៤ ខ្ញុំបានសរសេរប្រលោមលោក សំណុំឯកសារZ22 ដែលបានរាយនូវចំណុចទាញអារម្មណ៍ជាច្រើន រចនាឡើងដោយប្រុងប្រយ័ត្ននិងយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងជាងស្ទូឌីយោលេខ៧ ។
ខ្ញុំបានបង្កើតដ្យាក្រាមសម្រាប់គ្រោង រឿងសុភាប្រុសមួយនេះ ជាទម្រង់ជាពីរ៉ាមីត ដែលខ្ញុំបាន រួមបញ្ចូលធាតុចំនួនប្រាំពីរ ដោយមានមួយក្នុងចំណោមនោះ គឺជាសកម្មភាពអាចបង្កើនការទាញអារម្មណ៍ខ្លាំងឡើងៗក្នុងភាគរយលើសពីវគ្គមុនៗជាលំដាប់ ដូចជា ខ្ញុំបញ្ចេញតួអង្គណិចអ្នកបញ្ចូលបទភ្លេងដែលត្រូវធ្វើឃាត ក្រោយមកប្អូនធម៌គេ និងរឿងមុនគេស្លាប់ ក្រោយមកទៀតតួអង្គ សិក្ខាដែលមានគ្រាប់ខ្សាច់ជាប់ក្នុងស្បែកជើងតែបានបដិសេធថា មិនបានទៅកំពង់សោមក្នុងយប់កើតហេតុ។ល។
នៅក្នុងរឿង«ស្រលាញ់បងជ្រៅជាងសមុទ្រ» ខ្ញុំបានបញ្ចេញចរិតលក្ខណៈតួអង្គម្នាក់ៗដោយសន្សឹមៗ ធ្វើឱ្យការយល់ចិត្តនិងជាប់ចិត្តចេះតែកើនឡើង ពីសកម្មភាពមួយទៅសកម្មភាពមួយ ។ ចំណែកអ្នកអានវិញដែលបានទុកថាខ្លួនគាត់ស្គាល់ចិត្តតួតាំងពីភាគទីមួយ តែក្រោយៗមកគាត់កាន់តែយល់ឡើងថា មានការពិតច្រើនទៀត ដែលតួអង្គនៅមិនទាន់លាតត្រដាង។ គ្រប់ចំណុចប្រទាក់នៃការលាតត្រដាងត្រូវតែមានហេតុផលសមរម្យ ល្មមទទួលយកបាន។ ទាំងនេះជាធ្នាក់ទាញអារម្មណ៍ក្នុងនិទានកថាដែលគ្រប់វគ្គត្រូវតែរចនាឡើង ផ្គូរផ្គង និងយកចិត្តទុកដាក់។
ជួបគ្នានៅមេរៀនលើកក្រោយ ការអ្នកនិពន្ធរឿងបែបឧក្រិដ្ឋកម្ម!
