Menu

រឿង៖ អាថ៌កំបាំងក្លិនផ្កាLavender

នៅក្រោមគុម្ពឈើ នាងកាប់កាំភ្លើងជាប់ ឯដៃម្ខាងទៀត រាវចាប់មែកឈើងាប់មកកាន់ បំណងគប់វាទៅខាងមុខដើម្បីបង្វែងដាន។ បើមានឱកាស នាងក៏គម្រោងនឹងបាញ់តទៅពួកគេ តែក្នុងភាពងងឹតទោះនាងពូកែបាញ់កាំភ្លើងក៏បានតែខាតបង់គ្រាប់ចោលដែរ។ ស្រីរាប់ក្នុងចិត្ត ខណៈពួកវាចូលមកកាន់តែជិត។ នាងប្រមូលកម្លាំងទាំងអស់ គប់កំណាត់ឈើមួយទំហឹងទៅខាងមាត់ស្ទឹង មុននឹងរត់ចេញទៅផ្លូវម្ខាងទៀត។ ពួកគេទាំងបួនបានតម្រង់ទៅប្រភពសំឡេង ដោយដឹងថាត្រូវបញ្ឆោត ពួកគេចែកផ្លូវគ្នារកវីយូឡាវិញ។ ដឹងថាខ្លួនគេចមិនផុត នាងរកកន្លែងពួនចាំវាយបកទៅពួកគេវិញ។
«ឯងគិតថាគេអាចនឹងរកឃើញបន្ទប់ពិសោធន៍របស់ឯងទេ?» «មិនអាចទេ ខ្ញុំធានា» នាងក៏មិនប្រាកដដែរពេលដែលនាងនិយាយបែបនោះ ស្រីគ្រាន់តែចង់ធ្វើឱ្យបងស្រីស្ងប់ចិត្តជាងមុនបន្តិចតែប៉ុណ្ណោះ។ «ឯងមិនអាចឱ្យគេដឹងបានទេ ឮអត់? សន្យាមកថាឯងនឹងមិនឱ្យអ្នកណាដឹងរឿងនេះ» ខាលីប្ដូរឥរិយាបទពីក្លាហានទៅជាកូនក្មេងលឿនដូចបាញ់ព្រួញ។ «ត្រូវហើយ នឹងគ្មានអ្នកដឹងអំពីវានោះទេ ខាលក៏ដឹងថាលេខាជីមមើលថែវាបានល្អប៉ុនណា គាត់នឹងមិនឱ្យអ្នកណាទៅប៉ះវាបាននោះទេ»
«ផាទ្រីក អាន់តូនី (Patrick Antony) អាយុ២៨ឆ្នាំ ជាអ្នកចាត់ការទូទៅក្នុងរោងចក្រTLE គេទាំងពីរនេះជាមិត្តរួមក្រុមហ៊ុន មានន័យថាគេទាំងពីរត្រូវបានចាប់ខ្លួនក្នុងពេលតែមួយ នៅថ្ងៃទី២២ ខែកញ្ញា រ៉យ ជរដាន់ (Roy Jordan) បានបាត់ខ្លួន ហើយបន្តដល់វេនរបស់ ឡរិន ហ្សានន់ (Lauren Shannon) នៅថ្ងៃទី៣០ខែដដែល ពីរនាក់ចុងក្រោយគឺ ម៉ាសុន វីល្លាម (Mason William) និង អ៊ីវិន ឌីន (Evin Dean) នៅថ្ងៃទី៧ និង ទី១០ ខែតុលា»
«លេខាជីម (Jim) មិនបាច់បារម្ភទេ រឿងនេះខ្ញុំជាអ្នកចាត់ចែង» សំឡេងរបស់នាងស្ងប់ ហាក់ដូចជាព្យាយាមផ្ដល់ទំនុកចិត្តឱ្យលេខាដែលជាមនុស្សចាស់ទុំរបស់ខ្លួន។ «ប៉ុន្ដែប៉ូលិសមិនទាន់ទៅណាទេ» «ពួកគេធ្វើអីក៏ធ្វើទៅ» «ខ្ញុំខ្លាចថាវាប៉ះពាល់ដល់សណ្ឋាគារ...» «បាត់ភ្ញៀវច្រើនអត់?» សំណួររបស់នាងដេញទៅចំចំណុចដែលធ្វើឱ្យលេខាចំណាស់ដកដង្ហើមធំ។ «បាត់មិនច្រើនទេ ភ្ញៀវនៅតែប្រើប្រាស់សេវាកម្មរបស់យើង» «ចុះលេខាជីមខ្លាចអី?» ដៃតូចស្រឡូនដាក់ឯកសារចុះទៅលើតុ ហើយផ្អែកខ្នងទៅនឹងសាឡុង ឱបដៃសម្លឹងចំមុខជ្រួញៗរបស់លេខាជីម។
«លើកនេះជាអ្នកណា?» ភ្នាក់ងារកំលោះសួរពេលដើរចូលក្នុងបន្ទប់ដែលសមាជិកដទៃទៀតកំពុងអង្គុយមើលព័ត៌មាន។ «ឌីន អ៊ីវ៉ាន ប្រធានអង្គារSpring House ត្រូវបានរាយការណ៍មកថាបានបាត់ខ្លួនពីសណ្ឋាគារនៅម៉ោង៣ភ្លឺបន្ទាប់ពីCheck-inនៅម៉ោង១១យប់» សិទ្ធរៀបរាប់ ចង្អុលទៅលើអេក្រង់ធំដែលកំពុងបង្ហាញព័ត៌មានលម្អិតរបស់លោកឌីន។ រិទ្ធមើលចំមុខរបស់ជនរងគ្រោះ ហើយព្យាយាមរកនឹកព្រោះហាក់ដូចជាធ្លាប់ឃើញ។ «ខ្ញុំឃើញម្នាក់នេះយប់មិញ ក្នុងពិធីជប់លៀង» រិទ្ធបញ្ជាក់ ខៃដែលងាកមើលទៅគេ។ «ខ្ញុំនឹងទៅសណ្ឋាគារនោះម្ដងទៀត» គេបន្ដរួចងាកទៅរកម៉ាកដែលកំពុងមើលវីដេអូហេតុការនៃការបាត់ខ្លួនរបស់ឌីន។ «ម៉ាក! ឯណាព័ត៌មានដែលពឹងឱ្យរក?»
ទងផ្កាឡាវែនដឺងាករេទៅមកតាមខ្យល់ដែលបក់រវិចនារាត្រីរដូវក្ដៅ។ រាងខ្ពស់របស់បុរសពីរនាក់កំពុងសែងខ្លួនមនុស្សម្នាក់ចូលទៅក្នុងព្រៃជើងភ្នំជាប់សួនផ្កាខាងក្រោយសណ្ឋាគារមួយកន្លែងនៅជាយក្រុង។ រាងស្រឡូនរបស់មនុស្សស្រីតាមពីក្រោយប្រកិតដោយមានពិលតូចមូយនៅក្នុងដៃ។ ឈុតពណ៌ខ្មៅធ្វើឱ្យវត្តមានរបស់នាងបន្លំជាមួយស្បៃរាត្រីបានយ៉ាងល្អ គ្មានអ្នកណាម្នាក់បានដឹង សូម្បីតែCCTVក៏ត្រូវបានបិទសម្រាប់នាងជាពិសេសផងដែរ។ មិនប៉ុន្មាននាទីពួកគេក៏បានបាត់ចូលទៅក្នុងចម្ការក្រូចបាត់ស្រមោល។
បន្ថែមទៀត

Related Posts

យល់យ៉ាងណាដែរចំពោះសាច់រឿងខាងលើ

Email របស់អ្នកមិនត្រូវបានបង្ហាញជាសារធារណៈទេ*

Meysansotheary © 2025.