Menu

រឿង៖ Britist bad boy

តាមផ្លូវគេមិននិយាយអ្វី ធ្វើតោះតើយ តែម្តងម្កាលលបមើលមកខ្ញុំ។ ពេលយើងចុះពីឡាន គេចាប់ដៃខ្ញុំ បណ្តើរម្ដងទៀតដោយមិនភ័យខ្លាចអ្វីនៅចំពោះមុខក្រុមគ្រួសារសោះ។ វាត្រូវតែមានអ្វីមួយពិសេស! ប្លែក! នេះជាការលបគិតរបស់ខ្ញុំ ក្នុងបរិយាកាសស្ងប់ស្ងាត់ទាំងសងខាង។ ខ្ញុំតែងតែលួងខ្លួនឯងថា គ្មានផ្លូវដែលគេនេះ មកដឹកដៃនាំខ្ញុំទៅចូលរួមពិធីជប់លៀងបងប្អូនគេទេ នេះប្រសិនបើទំនាក់ទំនងរវាងពួកយើង មានព្រំដែនត្រឹមជាការដោះដូរលុយកាក់។ មែនទេ?
ភ្ញៀវច្រើនណាស់។ ដោយម្សិលមិញច្បាប់ ថ្ងៃនេះឡារ៉ាមកធ្វើការហើយសកម្មយ៉ាងស៊ីសាច់ហុតឈាមក្នុងមុខងារចម្រុះរបស់នាង ប៉ុន្តែនាងត្រូវគាំងយ៉ាងងាយ និងចំហមាត់ ពេល Caleb ដើរមកដល់ហើយរុញទ្វារចូល។ «មានអ្នកណា Birthday ទៀតមែនដែរទេ?» ភ្នែកប្រផេះជាមួយច្រមុះស្រួចសម្លឹងឆ្ពោះមកលើខ្ញុំ។ កាលីបឆ្លើយទាំងញញឹមថា៖ «មាន! ហើយកំពុងរកនឹកសិនថា......ពិធីអ្វីទៅ ឈ្មោះបែបណា?» ថ្ពាល់របស់ខ្ញុំហូរដោយអំណរនិងភាពភ្លើតភ្លើន។ «ចាំរកនឹកឃើញសិន ចាំមកលម្អិតនៅពេលក្រោយក៏បាន!»
ចិញ្ចើមរបស់ខ្ញុំលើក ហើយខ្ញុំងក់ក្បាលដោយងឿងឆ្ងល់។ «បងស្រីរបស់ខ្ញុំត្រូវការនំខេកមួយ! រាងបន្ទាន់ដែរ! សម្រាប់ក្មួយស្រីខ្ញុំ!» គេព្យាយាមពន្យល់ដោយញញឹម តែខាងខ្ញុំវិញ ធ្វើពើជាងក់ក្បាលទាំងលបសោមនស្សព្រោះយល់ថា គេប៉ិនរកលេសណាស់ ។ ចុះគេរកលេសធ្វើអី? គេព្យាយាមពន្យល់ទៀតថា៖ «ខួបកំណើត នេះនាងតូចនៅរង់ចាំ...» និយាយផងគេក្រឡេកមកមើលប្រតិទិននៅលើជញ្ជាំង «បងខ្ញុំគាត់ថាបានកក់ទុករួចហើយ ប៉ុន្តែហាងបានទាក់ទងមកសុំទោស! ហើយថាសងប្រាក់វិញ....» ខ្ញុំនឹកឃើញ! គឺគេ? នំក្មួយគេ?
ព្រះ! វាកើតអីវា បានជាលោតឡើង ឱ្យឡារ៉ាងក់ក្បាលមកមើលឃើញអេក្រង់។ ភ្នែករបស់នាងបើកទូលាយ បន្ទាប់មកញញឹម។ «ម្នាក់ហ្នឹង?» «ទេ» ខ្ញុំចាប់អេក្រង់ហើយបិទវា។ ថ្ពាល់របស់ខ្ញុំនៅតែបញ្ចេញពន្លឺក្រហម។ «may be» ខ្ញុំកែពាក្យដោយអៀនខ្មាស ហើយដោយដកដង្ហើមធំអមមកផង។ នាងសើច....ទោះឡារ៉ាមិនមានពាក្យពេចន៍តែ.....ចំហាយមុខខ្ញុំសឹងថា ដុតហាងនេះបានពិតមែន។ ឡារ៉ាបើកភ្នែកធំៗម្តងទៀតដូចជានឹកឃើញ មាត់របស់នាងធ្លាក់ចុះបន្តិចហើយទាញខ្ញុំមកខ្សឹប៖ «ឯងមិនបាន Sign out ពីគេហទំព័រហ្នឹងទេ?»
គេមានកែវភ្នែកល្អិតល្អន់ បីដូចជាកំពុងរៀបចំផែនការបន្ទាប់ៗរបស់គេ តើគេចង់ធ្វើអ្វី? ត្រឹមគិតអំពីសំណួរនេះ បានធ្វើឱ្យក្បាលពោះខ្ញុំតឹងដោយក្តីស្រៀវស្រើប។ តើគេអាចនឹងមានគម្រោងការអ្វីបន្ត? អ្វីទៅដែលកាលីបនឹងធ្វើឱ្យខ្ញុំទៀត? ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ទោះជនជាតិអង់គ្លេសម្នាក់នេះ គេធ្វើអ្វីក៏ដោយ ខ្ញុំនឹងភ្ញាក់ផ្អើលដោយសោមនស្ស នេះបើតាមទឹកមុខរបស់គេ ដែលសន្យាមកជាសម្ងាត់។
«មិនទាន់ដល់ពេលរីករាយទេ អត់ធ្មត់សិន!.....ព្រោះ.....មនុស្សដូចនាង ចង់បានច្រើន ហើយប្លែកៗ» គេនិយាយ។ តើបុរសអង់គ្លេសម្នាក់នេះ ដឹងបានដោយរបៀបណា?
«នាងមិនមែនកូនក្មេងទេសាមីន!» ស្នាមញញឹមរបស់គេកាន់តែជ្រៅ និងទាក់ទាញ។ សំឡេងគេ នៅវាចាបន្តរូៗមក មិនចេះឈប់ឈរសោះ៖ «ទីទើរមែនទេ? ឥឡូវនេះ មានពេលចុងក្រោយ! និយាយតែមួយម៉ាត់មក ឱ្យខ្ញុំចេញ ខ្ញុំនឹងទៅ! តែ...បើចង់ឱ្យខ្ញុំនៅ....បង្ហាញបន្ទប់គេងឱ្យខ្ញុំដឹង...ព្រោះបន្តិចទៀតនាង.....គ្មានពេលនិយាយទេសាមីន!»
មនុស្សដូចគេ បើមិនមែនជាមនុស្សអាក្រក់ជាអ្វីវិញ? ទីបំផុតខ្ញុំយល់ថា ជីវិតនេះ មានន័យយ៉ាងម៉េចក្នុងការស្អប់គេតែត្រូវការគេខ្វះមិនបានក្នុងពេលតែមួយ។ ខ្ញុំជាប់ចិត្តនឹង ជនជាតិអង់គ្លេសម្នាក់នេះ។
Load more

Meysansotheary © 2025.